ตามปกติแล้ว การพูดจากันอย่างจริงใจไม่ปิดบังอำพรางนั้น ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีและสมควรยิ่ง เพราะจะท่าให้ผู้พูดได้รับความนิยม ดักังไร้สาย นับถือว่าเป็นผู้มีความเปิดเผยและเป็นมิตร แต่ในการทำธุรกิจนั้น การ บอกกล่าวข่าวสารหรือเรื่องราวทั้งหมดในวงสนทนา กลับเป็นสิ่งที่ไม่ ควรท่าอย่างที่สุด และถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่ฉลาดเลยที่จะท่าเช่นนั้นการทำธุรกิจนั้นแวดวงข่าวสารต่างๆ ควรถือว่าเป็นความลับ และหากจะมีการบอกกล่าวกันก็ควรมีผลประโยชน์ที่เหมาะสมมาแลก (ซึ่งก็คือหัวใจหลักในการเจรจาธุรกิจนั้นเอง) เราจึงต้องเรียนรู้และคำนึงถึงวิธีการปล่อยข่าวสารในช่วงเวลาที่เหมาะสม ด้วยวิธีการอัน แยบยล และไม่เปิดโอกาสให้ใครมาฉวยผลประโยชน์จากข่าวสารต่างๆ จากเราได้สัจจร:เป็นเครื่องคุ้มครองตนแม้จะมีกลยุทธ์หรือเล่ห์เหลี่ยมในการเจรจาธุรกิจมากเพียงใด แต่สิ่งที่เราควรยึดถือที่สุด ก็คือสัจจะที่เราได้ให้ไว้แก่คู่เจรจา โดย สัจจะที่ว่านี้ ไม่ได้หมายความแค่คำสัญญาที่เราได้ให์ไว้เป็นมั่นเป็น เหมาะ แต่หมายรวมถึงคำพูดธรรมดาหรือคำพูดลอยๆ ที่เราได้กล่าว ออกไปในขณะที่กำลังเจรจาธุรกิจด้วย เช่น หลังจากที่เราสนทนา ธุรกิจเสร็จแล้วและได้พูดคุยเรื่องอื่นกัน เราได้รู้ว่าคู่เจรจาของเราชอบ ต้น"[ปิยเซียน จึงบอกเขาไปว่าคราวหลังที่พบกันเราจะนำต้นโปัยเซียนที่ บ้านมามอบให้แก่เขาทั้งๆ ที่เรื่องโปัยเซียนนี้!ม่ได้เกี่ยวข้องกับข้อตกลงทางธุรกิจ เลยก็ตาม ซึ่งหากเราจะหลงลืมไม่ได้นำมาให้ในคราวหลัง ฝ่ายเขาเอง ก็คงไม่อาจจะว่าอะไรหรือไม่อาจกล่าวทวงเราได้อย่างเต็มปาก แต่เขาก็ จะลดความเชื่อถือในตัวเราลงทันทีแต่ในทางตรงกันข้าม หากเรานำโป็ยเซียนมาให้ตามที่เคยกล่าว ก็เท่ากับว่าเราสนใจแม้กระทั่งเรื่องที่นอกเหนือจากธุรกิจ อุปกรณ์ขนาดเล็ก นั่นย่อมหมายถึงความใส่ใจและมิตรภาพ ด้งนั้น หากมีใครมากล่าวร้ายเราให้ เขาฟังในภายหลัง เขาก็ยังจะเชื่อถือเราต่อไป เพราะการกระทำของเรา เป็นเครื่องบอกแก่เขาแล้วว่าเราเป็นผู้ที่เชื่อถือได้ ต้องรูธรรมเนียมการรู้จักธรรมเนียมนั้นเป็นเรื่องสำคัญมาก เพราะธรรมเนียม หรือค่านิยมที่ได้รับการยอมรับกันว่าดีหรือใซได้ในที่ที่หนึ่งอาจจะใซไม่ ได้กับอีกที่ก็เป็นได้ ยกตัวอย่างเช่นที่ประเทศเกาหลีนั้น ค่อนข้าง ยึดถือธรรมเนียมการดื่มและสังสรรค์!นการติดต่องานมาก และจะ ถือว่าเป็นการเลียมารยาทและผิดแบบแผนวัฒนธรรมของเขา หากเรา ปฏิเสธค่าเชิญชวนไหไปร่วมเลี้ยงสังสรรค์ เพราะว่าในขณะที่มีการกิน ดื่มนั้น ก็จะมีการสนทนาธุรกิจการงานควบคู่กันไปด้วย ซึ่งพอรู้ ธรรมเนียมนี้แล้ว เราก็สามารถวางแผนการรับมือได้อย่างสะดวก และ ควรเตรียมท้องให้ว่างไว้สักหน่อย เพราะถ้าเป็นชาวเอเชียด้วยกันแล้ว นั้น เขาก็จะเลี้ยงรับรองเราอย่างนานจนไปเลิกเอาก็เมื่อติ 3 ตี 4 เลย ทีเดียว แต่หากเป็นชาวตะวันตก คนเกาหลีจะเลิกงานเลี้ยงประมาณ ห้าทุ่มกว่าๆ เท่านั้นสนใจการเมองไต้ แต่ต้องมุ่งมั่นค้าขาย เป็นหลักเรามักเห็นว่า เมื่อคนผู้หนึ่งสามารถสร้างเนื้อสร้างตัวจนสามารถรํ่ารวยได้แล้ว มักมีความคิดที่จะขยับขยายเส้นทางของตน และครอบครัวไปสู่เส้นทางอื่นที่ต่อไป เช่น ติดตามรถ แวดวงการเมือง เป็นต้น แต่กระนั้น หากเรามีโอกาสสร้างเนื้อสร้างตัวได้จริง เราก็ควรที่จะมุ่ง มั่นในเรื่องการค้าขายต่อไปเช่นเดิมจะดีกว่า เพราะกว่าที่เราจะมาถึง จุดนี้!ด้ ประสบการณ์และช่องทางต่างๆ ได้สอนเราแล้วว่า ย่อมไม่ได้สิ่งเหล่านี้มาง่ายๆ และหากเราเอาทุนรอนและเงินตราที่มาจากการ สร้างเนื้อสร้างตัวมาใช้เพื่อตอบสนองความต้องการในการมีอำนาจทางการ เมือง โดยไม่
เครื่องติดตามรถ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น