วันจันทร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2558

การทำงานแบบมืออาชีพจำเป็นต้องอาศัยความพยายามและประสบการณ์ที่สั่งสมมา

ข้อแรก บ้านไอ้ยะ ห่างจากรุงเทพไม่เท่าไหร่ แถมยังมีทางเลือกว่าจะ ไปรถประจำทางหรือรถไฟ ค่าโดยสารพวกเราพอจะล้ใหวข้อสอง เรื่องที่พัก อาหาร สะดวกสบาย เพราะที่บ้านไอ้ยะ มันมีเรือน- แพให้เช่า ถ้าเราไปอาจจะพักฟรีข้อสาม ธรรมชาติ สวยงาม เงียบสงบ เหมาะสำหรับพักผ่อน พวกเอ็ง ลองคิดดู พวกเราอยู่กรุงเทพฯ เจอแต่ฝ่นละออง มลภาวะเป็นพิษ  เครื่องดักฟังระยะไกล เราไปพักผ่อน นอนตกปลา เล่นน้ำในแม่น้ำ สูดอากาศบริสุทธิ้ พวกเอ็งคิดดู มันจะมีความสุข ขนาดไหน” พูดจบจ้อยก็ทำนัยน์ตาเหม่อลอยคล้ายคนที่ตกอยู่ในภวังค์ทองหรือชื่อจริงว่าสมค์กค์ซึ่งนั่งเงียบอยู่นานก็พูดถามความเห็นกับทุกคนว่าแล้วพวกเอ็งเห็นด้วยกับไอ้จ้อยหรือเปล่า ล่วนข้าเห็นด้วยเพราะพวก เราต้องประหยัดค่าใช้จ่าย เรื่องอาหารเราค่อยมาเฉลี่ยให้ไอ้ยะมันก็ได้และอีก อย่างหนึ่ง ยกเว้นไอ้ยะแล้ว ไม่เห็นมีใครเคยไปเที่ยวเมืองกาญจนัเลย ทั้งๆ ที่ อยู่ใกล้ๆ แค่นี้เอง” รืยะได้ฟังอย่างนั้นจึงได้บอกกับหมู่เพื่อนๆ ว่า“สำหรับพวกเอ็งทุกคน ถ้าไปเที่ยวที่บ้านข้านะ รับรองว่าพวกเอ็งจะไม่มี คำว่าผิดหวัง เพราะที่บ้านข้าหลังใหญ่โต แค่พวกเอ็ง 5-6 คนสบายมาก หรือถ้า ใครไม่อยากจะนอนพักบนบ้านใหญ่ จะนอนพักในเรือนแพในแม่นั้าหน้าบ้าน ของข้าก็ได้ เรือนแพว่างไม่มีใครพั“ถ้าอย่างงั้นเอาเป็นว่า ปีดเทอมนี้เราไปเที่ยวที่บ้านไอ้ยะกัน” นกหรือ ถวัลสรุป“แต่ เดี๋ยว! เฮ้ย ไอ้ยะ ไอ้เรือนแพของเอ็งนี่มันเป็นยังไงวะ มันเหมือน กับในหนังหรือเปล่า” ตรังถามรืยะอย่างลงลัย แต่ยังไม่ทันที่รืยะจะตอบก็ได้ ยินเสียง ดัง “โป็ก” เสียก่อน“ จีพีเอสติดตามตัวบุคคล ว่าไงยะ ทำข้อสอบได้รเปล่า’’ริยะยิ้มนิดๆ ก่อนจะเอ่ยว่า “เอ็ง ก็น่าจะรู้นี่หว่า ว่าในห้องเรียน ใครเก่งที่สุด แล้วพวกเอ็งละ”ทำได้ทุกคนเลยวะแปลกจริงข้อสอบออกตรงทับที่พวกเราติวกันเลยนะ” นกเป็นคนตอบแทนเพื่อนๆ ทุกคนถ้าพวกเราทุกคนทำได้หมดก็ดีนะซิ ปีดเทอมนี้พวกเราจะได้เที่ยวทัน ให้สนุก ไม่ด้องทเะวงเรองต้องมาสอบซ่อมอีก”'ริยะ'พูดพลางยิ้มอย่างมีความสุข “ตั้งแต่เรียนมา ก็เพิ่งจะมีครั้งนี้แหละ ที่สอบเสร็จแล้วjfสึกสบายใจที่สุด” จ้อยบอกพร้อมกับหัวเราะเบาๆ“ครั้งก่อนๆ พวกเรายังไม่รวมตัวทันเหมือนครั้งนี้ ครั้งนี้พวกเราอ่าน หนังสึอด้วยทัน ช่วยทันติว ผลมันก็เลยออกมาแบบนี้'แหละ” ริยะบอกเหตุผล พร้อมส่งสายตามองเพื่อนอย่างยอมรับในตัวทุกคนแล้วนี่! เราจะไปเที่ยวบ้านไอ้ยะกี่วันวะ ข้าจะได้บอกที่บ้าน” ปานซึ่ง ตั้งแต่ออกจากห้องสอบมา ไม่ได้พูดจาอะไรกับใครเลย เพราะมัวแต่ยืนยิ้มถาม ขึ้นมาลอยๆก็แล้วแต่พวกเอ็งนะ ที่บ้านข้าต้อนรับพวกเอ็งได้ตลอดไม่ว่าจะกี่วัน หรือ ทีอาทิตย์”ริยะบอกสันๆข้าว่าพักลัทอาทิตย์:นงก็น่า'จะพอนะ” ทองออกความเห็น“ข้าเห็นด้วยทับไอ้ทองว่ะ อาทิตย์นึงกำลังพอดี  เครื่องดักฟังมือถือราคาถูก จะได้มีเวลาไปอ^ทับ บ้านบ้างเดี๋ยวพ่อ-แม่จะงอน” จ้อยเห็นด้วยกับทองพวกลูกแหง่ ก็เป็นอย่างนี้แหละ ห่างพ่อกับแม่ไม่ได้” ปานอดที่จะพูด ขัดคอไม่ได้“เออซิวะ! ข้าไม่ได้แก่แดดเหมือนเอ็งนี่หว่า” จ้อยชักฉุนที่ถูกเพื่อนแซว “พอแล้ว พอแล้ว อย่ามัวเถียงทันเลย ตกลงพวกเอ็งจะไปรถไพ่หรือ โดยสารประ'จำทาง'ว่ะ”รียะ'โบกมือห้ามพร้อมทั้งถามความเห็นเพื่อนๆโธ่! ไอ้ยะไปไทรโยคบ้านเอ็งทั้งที่ไปรถโดยสารประจำทางก็เชยแย่ซิวะ” ทองหันบอกเพื่อน

เครื่องติดตามตัวบุคคล

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น