วันจันทร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2558

อัศนัยได้ทำการทดลองเครื่องติดตามแบบไร้สายว่ามีระบบทำงานอย่างไร

“แม่จะบอกลูกๆ แล้วหล,ะ ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งพร้อมกับลูกสาวมา กระโดดนำตาย ศพมาติดอยู่ทเรือนแพ!,รานีแหละ แต่พ่อเขาห้ามไว้ เกรงว่าลูกๆ จะกลัวจ๊ะ เลยไม่ไห้บอก”ทัง 5 คนได้แต่มองหน้ากันพูดไม,ออก จนกระทังพ่อของริยะ พูดขึ้นว่า “คงจะไม่มีอะไรหรอก เค้าคงจะไม่มีเจตนาทำร้ายหรอก คงจะมาขอส่วนบุทเ มากกว่าไว้พรุ่งนี้เราค่อยนิมนต์พระมาทำบุญก็แล้วกัน คืนนี้ทั้งหมดก็นอนกนนี่ นี่แหละนะ ไป ไปนอนเถอะดึกแล้ว” ดักฟังทางโทรศัพท์  พูดจบพ่อก็นำที่นอนหมอนมุ้งมาให้ทุกคน ส่วนพ่อกับแม่ก็พากันเข้า นอน'พักผ่อน แต่ทั้ง 5 คนยังคงนั่งคุยกันอยู่ ถามไถ่เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น กระทั้งใกล้รุ่งสาง จึงพากันเผลอหลับไปรุ่งเช้าพ่อของริยะ ก็นิมนต์พระมาทำบุญพร้อมทังกรวดนำอุทิศส่วนกุศล ไปให้สองแม่ลูก กระทั้งคืนนั้นตอนดึกทองฝันว่าตัวเขาเอง กำลังนั่งเล่นอยู่ที่ริม น้ำ ได้มีหญิงสาวพร้อมเด็กผู้หญิงเดินมาหา ซึ่งเขาจำได้ว่าเป็นคน คนเดียวกัน กับที่เขากับจ้อยเจอะเจอบนเรือนแพ มาถึงเธอก็ยกมือไหว้พร้อมพูดว่า “พี่จ๊ะ Myกัป/สูกต้องขอโทษด้วย ถ้าทำให้พี่ๆ ตกใจ"“เธอเป็นใคร” ทองกลั้นใจถามพี่อย่ารู้เลยจ๊ะ แต่Myกับลูกขอบคุณพีมากนะจ๊ะ ที่กรวดน้ำอุทิศส่วน กุศลมาให้หนูกับลูก หนูกับลูกจะโซเดียมได้ไปผุดไปเกิดเสียที ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะ” “ขอบคุณนะค่ะคุณน้า” เสียงใสๆ ของเด็กผู้หญิงตังขึ้น พร้อมกับยกมือ ไหว้ อย่างนอบน้อม เขาจะได้ว่าเขาเอามือขยี้ผมเด็กน้อยอย่างเอ็นดู พร้อมๆ กับ แสงสีเงินปรากฏรอบๆ ตัวของหญิงสาวและเด็กน้อย พร้อมทั้งหอบเอาร่างทั้ง สองลอยขึ้นยู่ทองฟ้าหายวับไป ทองสะดุ้งตื่น พบว่าจ้อยกำลังลุกนั่งอยู่พอดึจึง ถามว่าเป็นอะไรไปว่ะ จ้อย นอนไม่หลับเหรอ”“เปล่า! เผอิญกันไป กันแปลกๆ”“กันอะไรว่ะ” ทองถามอย่างสงลัยกันเห็นผุ้หญิงกับเด็กบนเรือนแหละ” จ้อยบอกอ้า! จรงหรือว่ะ” ทองร้องเสียงหลงเป็นอะไรไปว่ะ” ร้องซะลั่นเชียวข้าก็กันเหมือนกัน” แล้วทองก็เล่าความฝันของตัวเองให้จ้อยฟัง สรุป  อุปกรณ์นักสืบ แล้วทั้งสองคนฝันเหมือนกัน” จ้อยรำพึงเบาๆ เธอคงจะมาขอบคุณ และบอกลาเราว่ะ”ท่าจะจริงแฮะ ขอให้ไปสู่สุคติเถอะ” ทองยกมือท่วมหัวเอ้อ! ไม่มือะไรแล้ว นอนเถอะ จ้อยถอนหายใจพร้อมล้มตัวลงนอนรุ่งเช้า“พ่อครับ แม่ครับ พวกผมกลับก่อนนะครับ”ทุกคนยกมือ,ไหว้'พร้อมบอก ลา“โชคดีนะลูก ตั้งใจเรียนกันนะ แล้วว่างๆ อย่าลืมมาเที่ยวใหม่นะ รับรอง คราวหน้าไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแน่”“ครับ” ทั้งหมดรับคำพร้อมกัน แต่ก่อนจะก้าวเท้าขึ้นรถยนต์ ทองและ จ้อยอดไม่ได้ที่จะหันไปมองที่เรือนแพ พร้อมเอยเบาๆ “ลาก่อนครับ ขอให้สู่สุคติ”ในการกระทำวิสามัญฆาตกรรมแต่ละครั้ง แน่นอนที่สุด! จะต้องมีชีวิตที่ต้อง ดับดิ้นไป แม้ว่าการกระทำดังกล่าวเป็นการกระทำในกรอบของกฎหมาย แต่ทาง ตรงกันข้ามวิญญาณที่ดับดิ้นจะยอมรับในสิงที่เกิดขึ้นหรือไม่ หากไม่ยอมรับ แล้วอะไรจะเกิดขึ้น!พี่สำราญ เป็นเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ผมหลายปี พี่สำราญเป็นอีกคนหนึ่งที่ ผ่านชีวิตผ่านประสบการณ์มาอย่างโซกโซน ตลอดชีวิตของการรับราชการ พี่ สำราญจบการโรงเรียนพลตำรวจแห่งหนึ่ง ซึ่งสมัยนั้นพี่สำราญเล่าว่าใช้เวลาใน การปีกอบรมแค่ 6 เดือน จบจาก จีพีเอสดักฟังระยะไกล รงเรียนพลตำรวจก็ได้รับการบรรจุเข้ารับราชการ ที่สถานีตำรวจภูธรแห่งหนึ่งในภาคกลาง เป็นสถานีที่ถือว่ากันดารพอสมควร เล้น ทางที่จะเดินไปยังสถานี ยังคงเป็นถนนลูกรังหากเป็นฤดูร้อนถนนหนทางจะ เต็มไปด้วยฝ่นละอองสีแดงเถือกตลอดเล้นทาง หากเป็นฤดูฝนถนนหนทางจะ สำบากมาก ถนนจะเต็มไปด้วยหลุมและบ่อโคลนตม รถที่ใช้สัญจรไปมา มัก จะเป็นรถยนต์ที่


เครื่องติดตามรถยนต์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น